Reprezentant Polski skreślony. “Wtopy” z Chorwacją to było za dużo. “Rozpacz, za wysokie progi”
Zanim przyszedł mecz Polska – Chorwacja na PGE Narodowym w Lidze Narodów, spojrzenie w bilans dotychczasowych meczów dowodziło, że “biało-czerwonym” jak po grudzie idzie zdobywanie goli w starciu z tym silnym rywalem. W sześciu wcześniejszych spotkaniach nasza kadra wbiła rywalowi z Bałkanów łącznie trzy bramki. Co z tego, że tydzień temu podwoiła tę liczbę, skoro gra z tyłu woła o pomstę do nieba. Fatalny czas przeżywa m.in. Paweł Dawidowicz, a jego reprezentacyjny koniec ocenia Radosław Kałużny w cotygodniowym “Co powie Tata?” w Przeglądzie Sportowym.
Wielu powie, że takie mecze, jak starcie reprezentacji Polski z Chorwacją, gdy z obu stron oglądamy wiele trafień, a piłka raz po raz znajduje drogę do siatki, są solą futbolu. I niewątpliwie dużo w tym racji. Ba, to w zasadzie wymarzony scenariusz, aby w każdym spotkaniu kibice radowali się z wielu goli, bowiem łatwiej przeciętnemu kibicowi docenić “fajerwerki” niż zachwycać się myślą taktyczną i wyszukanymi rozwiązaniami, gdy przez 90 minut nie pada ani jedna bramka. Wszystko prawda, ale z jednym zastrzeżeniem – jeśli drużyna daje sobie strzelić więcej bramek, to niech to będą gole po akcjach, którym trudno było zapobiec.
I tutaj dochodzimy do sedna sprawy. Co z tego, że reprezentacja Michała Probierza rozegrała w ofensywie bardzo dobre spotkanie, a Dominik Livaković trzy razy wyciągał piłkę z siatki, skoro łatwość, z jaką Orły tracili gole, była zatrważająca. Jednym z głównych sprawców tego nieszczęścia w defensywie był Paweł Dawidowicz. Obrońca Hellasu Verona w najmroczniejszych snach nie mógł przypuszczać, że to będzie dla niego tak upiorny wieczór.
