Specjalistka od gry podwójnej Ena Shibahara próbuje swoich sił w grze pojedynczej, zdobywa złoto na US Open, ale numer 1 Iga Świątek wciąż jest w centrum uwagi

NOWY JORK — Ena Shibhara, przeciwniczka Igi Świątek w drugiej rundzie turnieju US Open 2024, nie jest nowicjuszką w tenisie na najwyższym poziomie.

Urodzona w Kalifornii japońska gwiazda, była numer 4 w rankingu WTA, wygrała wiele tytułów WTA 1000 i tylko w zeszłym roku dotarła do finału Wielkiego Szlema — ale wszystko to w grze podwójnej.

Decyzja o specjalizacji w grze podwójnej jest często — i niesprawiedliwie — postrzegana jako odpowiednik zasady „Ci, którzy nie potrafią, uczą”, ostatnia deska ratunku dla zawodniczek o ogromnym talencie, ale ostatecznie niezdolnych do spełnienia wymagań fizycznych pełnowymiarowej kariery singlowej. Jednak w wieku 26 lat Shibahara jest o cztery lata młodsza od przeciętnej zawodniczki w pierwszej dziesiątce gry podwójnej, a była jeszcze młodsza, gdy po raz pierwszy zrezygnowała z gry pojedynczej.

„To było bardzo trudne, szczerze mówiąc, z wielu powodów” – powiedziała mi we wtorek. „COVID był jednym z nich. Po prostu miałam wyższy ranking w grze podwójnej, a bycie w trasie było świetne. Marzyłam o tym, żeby dobrze sobie radzić w grze podwójnej i miałam niesamowitą partnerkę, więc trudno było mi się od tego oderwać”.

Shibahara osiągnęła najlepsze wyniki w grze podwójnej kobiet z rodaczką Shuko Aoyamą, a w 2022 roku wygrała Rolanda Garrosa w mikście z Wesleyem Koolhofem.
Shibahara osiągnęła najlepsze wyniki w grze podwójnej kobiet z rodaczką Shuko Aoyamą, a w 2022 roku wygrała Rolanda Garrosa w mikście z Wesleyem Koolhofem.

Partnerką była Shuko Aoyama, z którą osiągnęła wszystkie swoje najlepsze wyniki w grze podwójnej kobiet. W mikście, w parze z Wesleyem Koolhofem, innym specjalistą od gry podwójnej, wygrała Rolanda Garrosa w 2022 r. — w tym samym roku, w którym osiągnęła swój najwyższy ranking w karierze.

Pod koniec swojego jak dotąd najbardziej udanego sezonu Shibhara zaszokowała tenisowych ekspertów, gdy ujawniła plan całkowitego odmienienia swojego życia i spędzenia 2024 roku na wskrzeszaniu dotychczas szczątkowej kariery singlowej.

„Zaczęłam myśleć: ‘To teraz albo nigdy, a ja się tylko starzeję’” – powiedziała. „Zdecydowanie trudno było się od tego uwolnić, ale miałam tak wielu ludzi wspierających mnie i moją decyzję o skupieniu się na singlach. Jestem po prostu naprawdę szczęśliwa i dumna z siebie. Nie żałuję!”

Shibahara zaczynała praktycznie od zera, kiedy grała w swoim pierwszym turnieju sezonu w Nonthaburi w Tajlandii. Zajmując 548. miejsce i nie mogąc uczestniczyć w turniejach, na które pozwalał jej ranking deblowy, spadła do ITF Pro Circuit, aby ponownie nauczyć się gry singlowej.

Nie myślałem zbyt wiele o negatywnych wynikach. Bardziej myślałem o pozytywach i o tym, że jeśli pójdzie mi dobrze w singlu, będę mógł grać zarówno w singlu, jak i w deblu w trasie.
Ena Shibahara

„Gra podwójna jest bardzo szybka i wymaga więcej pracy nóg niż gra pojedyncza, ale gra pojedyncza wymaga o wiele lepszego pokrycia kortu” – powiedziała.

„Wiem, że mam mnóstwo broni, ale trudno mi było się zorientować, jak jej używać”.

Uzbrojona w różnorodność i motywację do gry podwójnej na wszystkich kortach, Shibahara rozpoczęła rok 2024 ze skromnymi celami, mimo że w swoich pierwszych sześciu turniejach uzyskała wynik 21-5, pokonując nastolatkę z USA Ivę Jovic i zdobywając swój pierwszy tytuł singlistki w karierze podczas turnieju W35 w Spring w Teksasie.

„Na początku sezonu moim celem było wywalczenie awansu do kwalifikacji do Wielkiego Szlema” – wyznała niecały tydzień po osiągnięciu tego celu na Flushing Meadows.

„Byłem kilka miejsc za kwalifikacjami, a potem dosłownie dzień przed losowaniem, dostałem się ostatni. Rozmawiałem z wieloma ludźmi, mówiąc: „Jestem teraz 10 poza grą”, a potem: „Jestem teraz 6 poza grą”. Wszyscy mówili: „O mój Boże, już prawie jesteś!”.

„Ale w końcu się tam dostałem, to był mój cel, ale też wydawało się, że wyprzedziłem harmonogram, więc jestem po prostu szczęśliwy, że mogłem to przyjąć i zrobić tak dobrze, jak teraz. Chcę kontynuować”.

Shibahara wygrała dwa trzysetowe mecze w ciągu czterech dni, debiutując w głównej drabince singlowej. Tam pokazała lepsze pokrycie kortu, pokonując byłą nr 45 na świecie Darię Saville w tie-breaku 10-punktowym.

Swiatek będzie jej największym testem — dosłownie największym testem — jej nowo wyćwiczonych umiejętności singlowych. W przeciwieństwie do wielu singlistek z pierwszej setki, numer 1 na świecie prawie nigdy nie pojawia się na korcie deblowym, co sprawia, że ​​jedna z najbardziej wszechobecnych sił w tym sporcie jest nieznanym przeciwnikiem dla Shibahary.

„Słuchajcie, po prostu dobrze się bawiłam. Przegapiłam singli, a każdy mecz był dla mnie nauką” — powiedziała Shibahara, która powołała się na silne wsparcie ze strony swoich byłych kolegów specjalistów od debla, gdy rozpoczynała to nowe przedsięwzięcie. „Jeśli singli nie uda mi się, wiedziałam, że zawsze mogę liczyć na debla i nadal mogę mieć dobrą karierę.

„Ale nie myślałem zbyt wiele o negatywnych wynikach. Bardziej myślałem o pozytywach i o tym, że jeśli pójdzie mi dobrze w singlu, będę mógł grać zarówno w singlu, jak i w deblu w trasie”.

Nieobciążona tym, z czego tymczasowo zrezygnowała, Shibahara skupia się na tym, co może osiągnąć: na wypełnionym harmonogramie rozgrywek w najwyższej lidze tenisowej.